უდაბნოში ვარ დაკარგული..
გხედავ შენ,როგორ მეფერები
თურმე მირაჟია….
სიცხე მკლავს,
ტვინი მეკეტება…
მე ფიქრის უნარი აღარ მაქვს..
მე წყლის დალევა მსურს ..
ფოფხვა-ფოფხვით
მოვდივარ…
იქნებ ვარსკლავებმა მიმასწავლონ გზა….
რავა ხარ?
ვიღაცამ მკითხა…
ირგვლივ სუჩუმეა….
ირგვლივ მარტო ერთი ქვიშააა და მზე…
ოოო! როგორ მაწვება თავზე…
ალბათ გავგიჟებულვარ….
არსებობს აქედან გზა???
ჩემ თავს ვეკითხები კივილით..
ქვიშა ჩუმათ მეუბნება კი….
მე კი ვერ ვიძვრები…
ალბათ დავრჩი მე აქ სამუდამოდ…
მიხსენი ამ ტანჯვიზგან…………….
მხოლოდ ეს მაქვს სათხოვარი!
Комментариев нет:
Отправить комментарий