ნაძვის ხე

მე შენთვის მოვრთავ სიყვარულის ნაძვის ხეს...
ჩამოვკიდებ სიყვარულის ლექსებს...
შემოვახვევ თბილი სიტყვებით....
და ლამაზი გულებით ავანთებ მას....
რომ იცოდე, სიყვარული მარადიულია...
და არ ბერდება,როგორც ეს ნაძვის ხე!

ათასი ფერი..

მწერალი ანუ ლამაზი შედევრი

მას ქონდა ანთებული პატარა ლამპარი.. ის წერდა რახაც ახალს და იყო ჩაფლული თავის ფანტაზიებში... მუზები მას არ ტოვებდნენ,აგრეთვე მას გვერდს უმშვენებდა ლამაზი მუსიკა... ყველამ იცოდა,რომ მას მუსიკის გარეშე წერა არ შეეძლო თუნდაც მუზა ახლოს ყოფილიყო... ამ დროს კალმისტარმა წერა შეწყვიტა თითქოს სიცოცხლე დალია... მუსიკა შეუჩერებლად უკრავდა.. ახალი კალმისტრის ძებნისას მას აზრები გაეფანტა.. აღარც სასიამოვნო მუსიკა უწყობდა ხელს.. გაბრაზებულმა ბალიში ისროლა მეორე ოთახში და ის ისე ჩუმად დავარდა თითქოს არც უსვრია... თოვლი მოსულიყო.. ყველა, პატარაც და დიდიც გარეთ თოვლით შექმნილ ჰაერს შთანთქავდა.. ფანჯარას მიშტერებული უყურებდა ამ პატარა ბავშვების სიხარულს... თოვლი არის ერთგვარი სიხარული ყველასთვის როგორც ზაფხული.. ამდენ ყურებაში სიბრაზე გაუქრა... შემდეგ გაიფიქრა ‘’გარეთ ხომ არ გავსულიყავიო’’ რათქმაუნდა მას უბრალოდ გასეირნება კიარ უნდოდა, არამედ მუზებთან შეხვედრა სურდა... ლამაზი ქალივით გაჰყვა სასიამოვნო მუსიკაც. ამდენ სიარულში მას მუზები სტუმრობდნენ და სტუმრობდნენ,მაგრამ ის მუზა,რომელიც მას სჭირდებოდა არ იყო.. დაღონებული ბაღში სკამზე ჩამოჯდა.. აქეთ-იქით იყურებოდა და იმედი არ ქრებოდა იმისა,რომ ის განუმეორებელი მუზა ესტუმრებოდა მას... ამდენი ყურებით მოვიდა ის განუმეორებელი მუზა.. სიხარულისგან წამოხტა და სახლისკენ გაიქცა.. თუმცა ყველაფერი როდი იყო ასე ტკბილი. მის ლამაზ და სასიამოვნო მუსიკას უეცრად ხმა გაუწყდა.. ამდენი ნაწვალები აზრები,რომელიც მან ამ სიცივეში მოაგროვა ისევ გაუწყდა.. ‘’ოხ ეს ბატარეა’’ გაიფიქრა მან.. და სანამ მისი აზრები კიდევ რამეს ეჭიდებოდნენ მაინც განაგრძო სწრაფი გზა შინისაკენ... მოგეხსენებად ის არ ცხოვრობდა ახლოს სულ რახაც 8 სართულზე იყო მისი ბინა თეთრი კარებით.. გახარებული იმ იმედით,რომ ლიფტი მას აიყვანს,ჩაქრა.... უფრო მეტატ შეწუხედა და ოფლად დაღვრილი.. მოუწია ფეხით ასვლა... მისთვის ფეხით ასვლა არაფერ სირთულეს არ წარმოადგენდა.. მაგრამ როცა მუზაზე და ფიქრებზე არის საუბარი იქ უკვე ასლვა ძნელდება.. საბოლოდ მან მიაღწია თავის თოვლივით ქათ-ქათა კარებს (ახალი შეღებილი ჰქონდა კარები).. კარები შეაღო.. და ფეხზე გაუხდელად შევარდა თავის ოთახში საწერ მაგიდის სანახავად.. როგორც ყოველთვის მას გამორჩა ერთი დეტალი. მას საწერ კალამი არ უწერდა,მან ხომ სული დალია... ის გაბრაზდა რომ, მას ეს დაავიწყდა.. და მოუწია ისევ ქვემოთ ჩარბენა... მაგრამ ქვემოთ ჩარბენა მას აღარ ესაჭიროებოდა.. მოხდა სასწაული.. მისმა კალამმა დაიბრუნა სიცოცხლე და მუშაობისთვის მზად იყო.. გახარებულმა საწერ მაგიდას სკამი მიუდგა ჩამოჯდა და დაიწყო წერა.. სასიამოვნო მუსიკა კი არ უკრავს... მისი აზრები ასეთი ლამაზი აღარ არის,ფუნქცია დაკარგულიაა...დაღონებულმა არ იცის რა ქნას... მისი აზრები ნელნელა შორდებიან მის სამყაროს. უეცრად მისი მუსიკა იატაკზე ეცემა... გული უცახცახებს რადგან მას გონია,რომ მისი მუსიკა უვე ვერასდროს დაუკრავს.. მაგრამ აქ სხვაგვარად იყო საქმე... მან ხელში აიღო თავისი მუსიკა... და ხედავს,რომ იგი უკრავს... უფრო მეტად გახარებულმა დაიწყო წერა.. წერს და არ ჩერდება .. ფიქრობს: ‘’ეს მართლაც, რომ შედევრი იქნება’’.... ბევრი წერის შემდეგ მან დაღლილი  საწერ კალამი და მუსიკა დადო.. ირგვლივ სიჩუმეა მხოლოდ ბავშვების სიცილი ისმის გარედან.... თურმე სასწაულები ხდება.............. რა ლამაზია თოვლი და ახალი წელი.... ‘’გაიფიქრა მან’’ და თავისი ნაწერი ლამაზად უჯრაში შეინახა...